De jaren 80 zijn voor de Efteling tropenjaren geweest. Ieder jaar kwamen er één of meerdere attracties bij. Werden in 1981 de Gondoletta en Python voor het publiek geopend, een jaar later was het de beurt aan de Halve Maen. In 1983 voegt het park een wildwaterbaan in Mexicaanse stijl. Ontwerper Ton van de Ven heeft zich laten inspireren door onder andere de Inca en Maya cultuur. Dit is goed terug te zien in de blokvormige gevels. De Piraña onderscheid zich van (bijna) alle andere wildwaterbanen doordat het een vrijgeleide baan is. Dit houdt in dat er een mogelijk is dat boten elkaar inhalen. Bij de andere banen is er sprake van een (nauwe) vaargeul waarbij de boten in de volgorde aankomen waarin ze zijn vertrokken.

Het sprookje
Jaren geleden, toen van het fenomeen CD nog geen sprake was, bracht de Efteling cassettes uit met daarop verhalen en sprookjes over attracties uit het park. Vanzelfsprekend stonden op die cassette's vele verhalen over de sprookjes die (al dan niet) in het park te zien zijn. Eén van de verhalen die bedacht zijn bij de attracties, is die van de Piraña.

Koningin Pralina van Protsenstein was bijzonder hebberig. Altijd wilde ze meer en meer hebben. Daarom voerde ze dan ook veel oorlogen met naburige landen. Op een nacht droomde ze van een ver eiland, waarop prachtige kunstwerken worden gemaakt. Dit blijkt het Land van de Azteken te zijn. De hebberige Pralina wil het land graag bezoeken om alle kunstschatten naar haar paleis mee te kunnen nemen. Maar helaas...het land was niet alleen ver weg, maar om er te komen moest je de wilde rivier de Piraña oversteken. Het was onmogelijk deze rivier te bevaren. De knapste koppen van het land bouwden telkens andere boten, maar allemaal liepen ze vast of sloegen ze stuk op de golven. Maar op een dag kwam de kleine Pientertje naar het paleis, met een rond bootje, gemaakt van een autoband. De koningin wilde hem echter geen toestemming geven om de Piraña te bevaren met zijn bootje. Ze werd boos omdat dit ventje dacht een betere boot te kunnen bouwen dan de geleerden. Pientertje liet zich niet uit het veld slaan en ging tóch met zijn ronde bootje de Piraña bevaren.

Na een gevaarlijke, avontuurlijke tocht bereikte hij het Land van de Azteken, waar hij alle prachtige kunstschatten zag. Hij nam twee kleine beeldjes mee, die hij bij terugkomst in het paleis aan de koningin liet zien. Koningin Pralina was diep onder de indruk van de prachtige beeldjes en vergat helemaal hoe boos ze op Pientertje geweest was. Ze wilde direct het land gaan veroveren, zodat ze haar paleis kon versieren met alle kunstwerken. Maar Pientertje had een beter idee: als de koningin nu eens heel veel ronde bootjes zou laten maken, dan zou iedereen zélf naar het Land van de Azteken kunnen gaan, om daar de kunstwerken te bekijken. En zo gebeurde het ook. Er kwamen heel veel ronde bootjes: een beetje mooier, groter en wat veiliger. Precies zoals je vandaag de dag nog kunt zien als je de tocht over de Piraña gaat maken in de Efteling.

Piraña in de Efteling
Voor wie nog nooit een ritje in de wildwaterbaan gemaakt heeft, volgt hier een beschrijving van de woeste tocht: Bezoekers betreden de Incatempel, waar ze via een draaischijf in één van de 35 boten stappen. Via een donkere tunnel vaart het bootje over de kolkende watermassa richting de eerste waterval. Hier is gelijk al de eerste grote mogelijkheid om een nat pak te krijgen. Via de eerste van de vijf versmallingen in de baan gaat de tocht in een hogere versnelling verder. Door een grote golfslagmachine is de kans in dit deel zeer groot dat je óf zelf een aantal boten inhaalt, of ingehaald wordt. Na een tweede versmalling raast het bootje tussen twee rotspartijen door. Wie tot dan toe nog niet nat geworden is, maakt grote kans dat nu te worden want vanuit de muur komt dikwijls een flinke waterstraal die midden over het bootje gaat. Maar wie denkt dat het ergste geweest is, heeft het mis. De ruwe watertocht leidt de boten tussen twee watervallen door, waarna er nog één wacht. Een nat pak lijkt haast gegarandeerd. Een wat rustiger vaarwater brengt de boten vervolgens naar het einde van deze rit. En enkele minuten later staan de bezoekers al dan niet nat, weer op het Pirañaplein.

Verbouwing
Eind 2013 ging de Piraña, zoals iedere winter, dicht voor onderhoud. Niemand had echter kunnen verwachten dat dit heel groot zou worden aangepakt. Waar eerder Droomvlucht al een flink opknapbeurt kreeg, is het nu de beurt aan de Piraña. Het hele gebied is onder handen genomen. Zo is er een nieuwe poort verrezen bij het Steenbokplein en is er een nieuwe wandelroute over het eiland aangelegd. Maar de meest in het oog springende wijziging zijn waarschijnlijk de vier waterspuwers langs de baan. Er staan twee halverwege de route en twee in de laatste bocht. Uit de monden van de waterspuwers sijpelt water. Maar als een bezoeker zijn hand in de mond van het altaar ertegenover plaatst, spuwt de waterspuwer water. Niet alleen de bezoekers in de boten kunnen hierdoor een nat pak krijgen, zo nu en dan spuwt de draak bovenop het afgodsbeeld een flinke straal water over de baan, naar het altaar.

Naast deze wijzigingen, is ook een oud effect weer in ere hersteld. In de begin jaren zat in de tunnel een watergordijn. Deze is destijds uit bedrijf genomen, omdat er veel problemen met de pomp waren. Vanaf 1 april 2014 is dit effect weer terug. Het nieuwe watergordijn is geplaatst aan het einde van de tunnel.

Renovatie
Gedurende de coronapandemie was duidelijk dat het park de hand op de knip moest houden. Vrijwel alle onderhoudsklussen werden, waar mogelijk, vooruitgeschoven. Dit was bij Piraña ook het geval. Enkel het hoognodige werd gedaan om de uitgaven zo laag mogelijk te houden. Een zichtbaar gevolg hiervan was, dat in 2022 veel rotspartijen langs de baan werden verwijderd, als gevolg van veroudering. Het park wist toen al te melden dat de rotsen op een later moment, als de attractie in groot onderhoud zou gaan, weer terug zouden komen. Het duurde echter tot het najaar van 2023, toen duidelijk werd dat de populaire waterattractie voor maar liefst 8 maanden in onderhoud zou gaan. Tijdens deze onderhoudsklus zijn alle overige rotsen verwijderd, de 4 gigantische pompen die het water al vanaf het prille begin doen rondstromen worden ook vervangen. Daarnaast zal de verlichting in zijn geheel vervangen worden door ledverlichting.

Later, toen de werkzaamheden al in volle gang waren, werd bekend dat bij de uitgang van de attractie, op de plek van de fotobalie een kleine winkel zal verschijnen, genaamd Cascade. Het ontwerp hiervan komt van de hand van Jeroen Verheij. De ontwerper voor de wijzigingen aan de attractie zijn net als 10 jaar geleden door Karel Willemen getekend. Hij ontwierp nieuwe rotsen, die lijken op gezichten en bedacht de extra watereffecten. Na de tunnel schieten korte waterstralen over de baan, en voor de dubbele waterval zijn twee watergoden toegevoegd die de weg versperren. Met deze wijzigingen kan de attractie (technisch) weer jaren mee.